منو
1 – به موجب ماده 31 قانون رفع موانع تولید رقابت‌پذیر و ارتقای نظام مالی کشور، مصوب ( 01 / 02 / 1394 )، ماده 138 قانون و تبصره‌های آن حذف شد.
ماده 138 قانون مالیات های مستقیم :
آن قسمت از سود ابرازی شرکت‌های تعاونی و خصوصی که برای توسعه و بازسازی و نوسازی یا تکمیل واحدهای موجود صنعتی و معدنی خود یا ایجاد واحدهای جدید صنعتی یا معدنی در آن سال مصرف گردد از پنجاه درصد ( 50% ) مالیات متعلق موضوع ماده 105 این قانون معاف خواهد بود مشروط بر اینکه قبلا اجازه توسعه یا تکمیل یا ایجاد واحد صنعتی یا معدنی جدید در قالب طرح سرمایه گذاری معین از وزارتخانه ذی‌ربط تحصیل شده باشد . درصورتی که هزینه اجرای طرح یا طرح‌های یاد شده در هر سال مازاد بر سود ابرازی همان سال باشد و یا از هزینه طرح سرمایه گذاری کمتر باشد می تواند از معافیت مذکور در محاسبه مالیات سود ابرازی سال های بعد حداکثر به مدت سه سال و به میزان مازاد مذکور و یا باقی مانده هزینه اجرای کامل طرح بهره مند شود.
تبصره 1 :
در صورتی که شرکت، قبل از تکمیل ، اجرای طرح را متوقف نماید یا ظرف یک سال پس از مهلت تعیین شده در طرح سرمایه گذاری ، آن را به بهره برداری نرساند، یا ظرف پنج سال پس از شروع بهره برداری آن را تعطیل، منحل یا منتقل نماید معادل معافیت‌های مالیاتی منظور شده در این ماده برای اجرای طرح و جرائم متعلقه موضوع ماده 190 این قانون از شرکت وصول خواهد شد.
تبصره 2 :
واحدهای صنعتی جدید که با استفاده از معافیت‌های مندرج در این ماده تأسیس می شوند نمی توانند از معافیت‌های مالیاتی موضوع ماده 132 این قانون استفاده نمایند.
تبصره 3 :
کارخانه‌های واقع در محدوده آبریز تهران که تعداد کارکنان آنها کمتر از پنجاه نفر نباشند در صورتی که تأسیسات خود را کلا به خارج از شعاع یکصد و بیست کیلومتری مرکز تهران انتقال دهند براساس ضوابطی که از طرف وزارت امور اقتصادی و دارایی و وزارت ذی‌ربط حسب مورد برقرار می شود تا ده سال از تاریخ بهره برداری در محل جدید از پرداخت مالیات بر درآمد ناشی از فعالیت صنعتی مربوط معاف خواهند بود . کارخانه های واقع در شعاع یکصد و بیست کیلومتر تهران و حوزه استحفاظی شهرهای بزرگ ( مشهد ، تبریز، اهواز، اراک، شیراز و اصفهان ) که تأسیسات خود را کلا به شهرک‌های صنعتی مصوب انتقال دهند، از تاریخ بهره برداری در محل جدید از نصف مدت معافیت مالیاتی موضوع این تبصره برخوردار خواهند شد.
تبصره 4 :
از نظر این قانون محدوده آبریز تهران شامل منطقه آبریز غربی رودخانه حبله رود گرمسار و منطقه آبریز شرقی رودخانه زیاران و کلیه مناطق رودخانه های دماوند، جاجرود، دارآباد، دربند، اوین ، فرحزاد، کن، کرج و کردان بوده و حدود آن عبارت است از :
شمالا – خط الرأس کوه‌های البرز که آب آن به رشته کویر مرکزی جاری می شود.
شرقا – ساحل غربی رودخانه حبله رود گرمسار.
غربا – ساحل شرقی رودخانه زیاران.
جنوبا – خطوط ممتد از غرب به شرق از محل تقاطع رودخانه زیاران با رودخانه شور تا خطالعقر دریاچه نمک به سمت غرب تا محل تقاطع با مسیر حبله رود گرمسار.