منو
بـه پـيوست تـصوير رأي هيأت عمومي ديوان عدالت اداري به شماره دادنامه 601 مورخ 9 / 12 / 1389 مندرج در روزنامه رسمي شماره 19238 مورخ 25 / 12 / ۱۳89 مبني بر اينکه :
“نظر به اينکه مصاديق حقوق و مزاياي مشمول کسر ماليات، موضوع ماده 82 قانون ماليات هاي مستقيم در ماده 83 همان قانون به عنوان مزاياي مربوط به شغل احصاء شده است و خدمات و تسهيلات رفاهي که در ماده 40 قانون الحاق موادي به قانون تنظيم بخشي از مقررات مالي دولت ( 27 / 11 / 1380 ) مصوب 15 / 8 / 1384 مجوز پرداخت دارد مزاياي مربوط به شاغل بوده و داخل در عناوين حقوق و مزاياي مذکور در ماده 83 قانون ماليات هاي مستقيم نمي باشد، بنابراين وجوه پرداختي به کارکنان دولت، تحت عناوين مهدکودک، يارانه غذا، اياب و ذهاب، بن کالا و . . . به عنوان مـصاديـق مـاده 40 قـانون مـارالذکر، مـوضوعاً از شمول احکام مواد 82 و 83 قـانون مـاليات هاي مستقيم خارج بوده و نظريه شماره 256 / 20100 مورخ 6 / 10 / 1389 ديوان محاسبات کشور هم در تأييد مراتب مي باشد، النهايه بخشنامه مورد اعتراض خلاف قانون و خارج از حدود اختيارات سازمان امور مالياتي کشور تشخيص و به استناد قسمت دوم اصل 170 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران و بند يک ماده 19 و ماده 42 قانون ديوان عدالت اداري ابطال مي گردد.”